Cliënten in mijn praktijk denken dat ik de signalen van mijn lichaam altijd “op tijd” waarneem en daar naar kan luisteren. Maar ik ben ook maar mens en afgelopen week was ik zelf weer aan de beurt om dit aan den lijve te ondervinden.
4 weken geleden gaf mijn lichaam al een 1ste signaal: het schoot in mijn onderrug, mijn SI gewricht. Lopen en bukken was pijnlijk. Deze fysieke onbalans in mijn basis kon ik wel plaatsen: De verkoop van het huis van mijn ouders hakte er best in en raakte me emotioneel diep. Mijn hoofd dacht: oh, een paar keer naar de fysio en wat oefeningen doen en dan kon zou de rugpijn wel overgaan.
Het 2de signaal kwam toen ik 2 weken geleden, mijn kleine teen aan de rechtervoet (mentale lichaamshelft: doorgaan met “doen”) vreselijke aan een kastje stoten. Hij stond haaks op de rest van mijn tenen. Auuuuwwtjsss….. gruwelijk pijnlijk! Tijdens het lopen deed hij vreselijk zeer. Ik ging hem ontzien en daardoor, kreeg ik spierpijn in mijn achilles, kuit en scheenbeen. De pijn in mijn onderrug werd daardoor ook erger en trok omhoog langs mijn wervelkolom tot in mijn schouders. Toen ik me afgelopen donderdag ochtend in bed omdraaide, voelde ik me echt een “old wief”. Ik besefte op dat moment dat mijn lijf echt pijn deed en moe was. Kortom, ik was aan het doordraven en niet naar mijn lichaam aan het luisteren.
Tijd om gas terug te nemen en beter voor mezelf te zorgen. Goed eten en op tijd naar bed. In de ochtend extra tijd maken, om rustig op te starten. Naast mijn dagelijkse meditatie en oefeningen, ging ik ontspanningsoefeningen voor mijn onderrug doen. Mijn wandelingen korte ik in en vertraagde mijn, zodat ik mijn voet goed kon afwikkelen en geen pijn voelde. Mijn kleine teen tapte ik vast aan de andere tenen, zodat die daar wat steun aan had. Ik gunde mezelf tijd, om stil te staan, bij het feit, dat door de verkoop van het huis een tijdperk van mijn leven afgesloten is. Oude foto’s en herinneringen ophalen hielpen mij om dit bewuster te doorvoelen en een plek te geven.
Nu is het weekend, een paar dagen verder. Ik voel dat de spanning in mijn onderrug en de pijn in mijn teen is al wat minder zijn. Vandaag genoten van een heerlijk een relaxte wandeling, zonder dat de kleine teen zeer deed. Emotioneel voel ik me ook alweer rustiger, omdat ik blij ben dat er weer nieuw leven in mijn ouders huis is.
Al met al, voel ik me alweer een stuk beter en geef ik mijn lichaam nog rustig de tijd om verder te herstellen. Want ook ik weet dat je dit nu eenmaal niet af kunt dwingen!
